Be Flexibel!

Lieve mensen!

Ik ben in Kameroen! Heel onwerkelijk!
Ik heb in 4 dagen hier al meer beleeft dan in 4 jaar in Nederland! Nou ja bij wijze van spreken dan.
Het begon bij de landing in Douala...het vliegveld zag er heel Afrikaans uit zal ik maar zeggen. Toen we uit het vliegtuig stapten vielen we zowat om van de warme benauwde lucht. Wij vonden dat iedereen zo langrzaam liep en bewoog maar naar 5 minuten stevig door stappen begrepen we dat het niet anders kan. Je houd het hier nog geen 5 minuten uit in het gemiddelde Nedederlandse looptempo!
In de bagage hal waren twee bagagebanden, wij hadden geen flauw idee waar onze bagage zou komen en of het uberhaupt wel zou komen. Tijdens het wachten vloede ik me vreemd. We werden  aan alle kanten aangereden met bagagewagentjes, mensen negeerde ons en duwde ons aan de kant, ik kreeg het gevoel lucht voor ze te zijn. Maar aan de andere kant werden we van alle kanten aangestaard!

Gelukkig stond buiten, Fidel op ons te wachten. Hij zou ons naar het Guesthouse brengen. Het was inmiddels donker geworden. Het word hier om half zeven in een kwartier tijd donker. In de auto hebben we onze ogen uit gekeken! Wat we zagen was werkelijk onvoorstelbaar! De weg is een brede strook asfalt van ongeveer 4 meter breed zonder weg markering. Iedereen rijd en doet maar waar hij zin in heeft. Auto's en motoren rijden zonder licht, mensen lopen langs de kant van de weg, steken onverwacht de weg over, zitten langs te kant van de weg, kort om ze doen alles lang de kant van de weg! Echt levensgevaarlijk!

Het Guesthouse was heel mooi, we hebben daar woendag heerlijk rustig aan gedaan. Toen we boodschappen gingen doen werd ons verteld geen tas mee te nemen, niet je mobile telefoon in het zicht te hebben en al helemaal geen geld! Heel bemoedigend dus. Pinnen moet je in een kamertje doen met geblindeerde ramen en een bewaker met een machinegeweer er voor doen.....niet leuk.

Donderdag zijn we met de bus naar Bamenda gegaan. Ons was geadviseerd om met de grote bus te gaan, omdat we nog niet veel gewend waren....We werden door Marcel, de chaufeur van het Guesthouse, naar Bonebiri gebracht waar vandaan de bus zou vertekken. De rit was werkelijk een avontuur! Zodra we in de buiten wijken van Douala kwamen heb ik me weer verbaast! Iedereen rijd als een bezetene en probeerd de gigantische kuilen in de weg te ontwijken, als je daarmee op de weghelft van de tegenliggers beland is dat geen punt. Iedereen toeterd zich een weg door de gaos.  Ook langs de kant van de weg gebeurd van alles, iedereen leeft, leeft werkt en doet langs de kant van de weg.
Aan gekomen in Bonebiri was onze bagage de auto uit voordat we goed en wel stil stonden en werd naar de bus gebracht. Marcel heeft ons geholpen met een kaartje kopen en was druk aan het praten met iedereen. Toen we in de bus zaten hadden we nog te veel bagage boven in dus ik liep met Marcel mee naar buiten. Daar kreeg ik de mededeling dat de bus niet zou rijden omdat hij niet vol zou zitten....hier rijden de bussen alleen als ze vol zijn, ook vertekken ze pas als ze vol zijn. Zo kan een reis dus 4 uur duren maar het kan maar zo zijn dat het dat je er 7 uur over doet. Marcel had met iemand afgesproken dat zodra er een klein busje naar Bamenda zou gaan wij en onze bagage verhuist zouden worden. Met een big smile en een everything will be allgight nam Marcel afscheid. Ik ging Karien het goede nieuws vertellen. Omdat we geen idee hadden waneer we in een andere bus zouden zitten hebben we de tijd gedood met uit het raam kijken en een moeizaam gesprek met een lief klein jongetje dat hondered uit vertelde, in het Pidgine Frans!

De man hield zijn woord en we werden naar een klein busje verhuisd. Tegen, naar mijn  inzien, alle logica in vertrok dit busje met 3 passagiers. De reis duurde 7 uur en aan het eidn wist ik niet meer waar welke organen zaten zo door elkaar geschud waren we! Maar we waren we veilig en wel in het  Guesthouse in Bamenda!

Ik moet nu stoppen, het internethuisje gaat om 8 uur dicht. Morgen probeer ik verder te schrijven. Nu gaan we ons eerste nachtje in Njinokom beleven!

Heel veel liefs!